Heerenveen

Tijdens een spreekbeurt van Agnes Kant vorige maand in Heerenveen werd een speciaal vervaardigd schilderij geadopteerd door zowel het aanwezige publiek als ook de SP. De opbrengst en het schilderij zelf werden afgelopen week aangeboden aan het enige Blijf van mijn Lijf huis in Friesland.

In februari bracht Agnes Kant, de nummer twee van de SP en tevens lid van de Tweede Kamer, een bezoek aan Friesland. Heerenveen, Harlingen en Buitenpost werden in die volgorde aangedaan. Er werden diverse spreekbeurten georganiseerd rond het thema Zorg.

Tijdens de avond in Heerenveen vervaardigde de Heerenveense schilderes Amber de Groot een schilderij speciaal rond dit thema. Amber heeft al een paar prestigieuze prijzen op haar naam staan en ontving in 2000 een stipendium vanwege haar veelbelovende kwaliteiten. Daarnaast mocht ze o.a. exposities samenstellen met de inmiddels bekende schilder Jochem Hamstra.

Zij en de SP afdeling Friesland kwamen overeen dat het schilderij geschonken zou worden aan het enige Blijf van mijn Lijf huis in Friesland, dat in Leeuwarden staat.

Dat er van de tweeentwintig huizen in Nederland maar een in Friesland staat wil niet automatisch zeggen dat vrouwen in Friesland minder te maken hebben met huiselijk geweld. Het gaat ook zeker om een gebrek aan middelen. Overigens worden door Blijf van mijn Lijf ook andere initiatieven ondersteund zoals de opvang van slachtoffers van loverboys.

Amber de Groot en Ad van der Kolk, de eerste man van de SP in de Provinciale Staten, hebben het geldbedrag van 350 euro en het schilderij overgedragen aan een vertegenwoordiging van Blijf van mijn Lijf. Het schilderij zal een prominent plaatsje krijgen toegewezen. Heel symbolisch stelt het een jonge vrouw voor die in haar uitdrukking zowel verdriet als hoop weerspiegeld.

Ad las voor het moment van overdracht een eigen gedicht voor waarvan wij hieronder een gedeelte hebben afgedrukt. Het heet

WAAR IS DE TIJD GEBLEVEN

Respect, daar werd niet over gesproken.

Dat was er gewoon

(...)

Mijn kinderhart vond de mensen gemeen

Een open hart werd gebroken en gekraakt

Die wreedheid is iets waar ik nu nog om ween

(...)

Naar ons werd toch niet geluisterd

Wij werden niet door de grote mensen gekluisterd

Wij waren vrij om als een vogel te zingen

Zorgeloos vliegend tussen al die o zo serieuze grote mensen dingen.

Waar is de tijd gebleven

Toen mijn voeten pasten in een kinderschoen,

De tijd die me voorbij is gegleden

Je weet wel, die tijd van goed fatsoen.

( Geschreven door Ad van de Kolk ©)